Karakter

Gisteren heb ik het kloeke besluit genomen mijn vrouw te vermoorden. Het werd ook tijd dat ik eens een keuze maakte. Mijn hele leven lang twijfel ik over de richting waarin ik zal gaan. Nu eens wilde ik me volledig overgeven aan het schaakspel, dan weer koos ik voor een loopbaan als succesvol zakenman, invloedrijk politicus, dikke romanschrijver of gewild fotomodel. Het heeft allemaal niets opgeleverd.
‘Maar lieverd, je bent Leonardo da Vinci niet’ zei Tinie gisteren toen ik weer eens wanhopig mijn mislukkingen opsomde en me beklaagde over de zinloosheid van mijn pogingen iets van het leven te maken. ‘ Je moet keuzes maken’, voegde ze er aan toe. Ach, ze weet niet half hoe belangrijk zij voor me is. Zonder haar zou ik nooit tot deze slotsom zijn gekomen. 

  

Het verzamelde werk van Gerrit Achterberg gaf de doorslag. ‘Wat heeft het hem niet allemaal opgeleverd!’, bedacht ik. Liefdevol streek ik met mijn rechterhand over de kaft. Na de moord op zijn hospita heeft hij het grootste gedeelte van zijn leven in afzondering aan zijn geweldige oeuvre kunnen werken zonder te worden afgeleid door het leven. Dat is precies wat ik nodig heb. Weg met het leven…! Alles voor de kunst….! Literatuur is mijn toekomst, ook al maakt ze slachtoffers.  Om een schaakspel te winnen, moet je soms een Dame durven offeren.

Nu ik weet wat te doen, moet het ook maar snel gebeuren. Het eerste wat me te binnen schiet is wurging. Maar het feit dat Tinie veel sterker is dan ik, sluit deze mogelijkheid uit. Vergiftiging lijkt me uitgesloten vanwege haar sterk ontwikkelde smaakzin. Misschien moet ik haar een duwtje geven als we op een zomerse dag staan te wachten op de trein die ons naar Zandvoort zal brengen? Dat gaat weer veel te lang duren. Het is immers hartje winter. Ten einde raad pak ik pen en papier en schrijf: ‘Huurmoordenaar gevraagd’. Maar wat nu als de beul uiteindelijk besluit om mijn betrokkenheid en verantwoordelijkheid te ontkennen? Dan is alles voor niks geweest.  
Langzaam dringt het tot me door dat ik vanavond -  als Tinie thuis komt na een dag hard werken, moe maar voldaan –  mijn probleem aan haar zal voorleggen, zoals altijd.